Παραδοσιακά παιχνίδια στην αυλή του σχολείου

          Το πρωί της Πέμπτης 30 Μαρτίου , υλοποιήθηκαν από τις Γ’ Ε’ και Στ’ τάξεις στον αύλειο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Μονοσπίτων δραστηριότητες σχετικές με τα ελληνικά παραδοσιακά παιχνίδια. Αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο των εργαστηρίων δεξιοτήτων. Οι μαθητές και μαθήτριές μας για ένα δεκάλεπτο κάθε φορά γνώρισαν με βιωματικό τρόπο  τα εξής  παραδοσιακά παιχνίδια: 

Μήλα μηλαράκια

Το κλασικό παιχνίδι που όλοι το λέμε “μήλα”. Μια μπάλα, ένας κύκλος και 2 παιδιά εκτός κύκλου.
Τα δυο παιδιά εκτός κύκλου προσπαθούν να πετύχουν τα παιδιά που είναι μέσα στον κύκλο μέχρι να τα βγάλουν όλα έξω. Μπορεί να παιχτεί σε πολλές παραλλαγές. Είναι ένα φανταστικό παιχνίδι που ακόμα και σήμερα είναι αγαπημένο πολλών παιδιών δημοτικού.

Διελκυστίνδα

Το γνωστό παιχνίδι με το σχοινί όπου δυο ομάδες μπαίνουν η μια απέναντι από την άλλη και με δύναμη τραβούν το σχοινί. Κερδίζει η ομάδα που το σχοινί θα περάσει από ένα προκαθορισμένο σημείο που ορίσαμε στην αρχή με ένα αντικείμενο ή μια κιμωλία στο πάτωμα.

Κουτσό

Χαράζουμε με κιμωλία σε στέρεο έδαφος μερικά συνεχόμενα αριθμημένα τετράγωνα.

Η σειρά με την οποία θα παίξουν οι παίκτες καθορίζεται με διάφορους τρόπους. Συνήθως ρίχνουν από μία πέτρα προσπαθώντας να πλησιάσουν ένα συγκεκριμένο σημείο που έχουν προκαθορίσει. Η σειρά βγαίνει με βάση το ποια αμάδα πλησίασε πιο κοντά. Άλλος τρόπος είναι το κλασικό “αμπεμπαμπλόμ”. Ο κάθε παίκτης, όταν έρθει η σειρά του, ρίχνει μια μικρή επίπεδη πέτρα ή ένα καπάκι από αναψυκτικό, την “αμάδα” ή “ομάδα” όπως πολύ συχνά παραφράζεται, στο πρώτο τετράγωνο. Μετά πηδάει στο τετράγωνο αυτό στηριζόμενος μόνο στο ένα πόδι. Από την κίνηση αυτή προέρχεται και η ονομασία. Προσπαθεί να κλοτσήσει την αμάδα έτσι ώστε να περάσει στο επόμενο τετράγωνο. Αν η αμάδα ακουμπήσει σε γραμμή ή βγει από το τετράγωνο που βρίσκεται χωρίς να πάει στο επόμενο ο παίκτης χάνει τη σειρά του. Το παιχνίδι τελειώνει όταν κάποιος φτάσει στο τελευταίο τετράγωνο και βγάλει την αμάδα έξω και αφού παίξουν όλοι οι παίκτες που έχουν σειρά. Αν το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει, ο παίκτης που έχει χάσει πριν τη σειρά του πρέπει να πετάξει την αμάδα στο τετράγωνο που βρίσκονταν πριν χάσει. Κάνοντας κουτσό θα πρέπει να περάσει ένα ένα τα τετράγωνα μέχρι να φτάσει στο συγκεκριμένο τετράγωνο από όπου θα συνεχίσει.

Τα Κεραμιδάκια “Αούα” “Τζαμί”

Τα παιδιά χαράζουν ένα κύκλο και στο κέντρο στήνουν το ένα πάνω στο άλλο, πέντε κεραμιδάκια. Ύστερα σε απόσταση 5-6 μέτρων, χαράζουν μια γραμμή και χωρίζονται σε δύο ομάδες. Τα παιδιά της πρώτης ομάδας, ένα, ένα, πατώντας στη γραμμή, σημαδεύουν με ένα μικρό τοπάκι τα κεραμιδάκια για να τα γκρεμίσουν. Αν αποτύχουν, έρχεται η σειρά της δεύτερης ομάδας. Όταν κάποιο παιδί τα γκρεμίσει, η ομάδα του τα διασκορπίζει μέσα στον κύκλο για να δυσκολέψει την άλλη ομάδα που, για να κερδίσει, πρέπει να τα ξαναστήσει. Κι ενώ οι παίχτες της δεύτερης ομάδας αγωνίζονται να ξαναστήσουν τα  κεραμιδάκια, τα παιδιά της πρώτης ομάδας τους χτυπούν με το τοπάκι για να τους «κάψουν», δηλαδή να τους βγάλουν έξω από το παιχνίδι. Τότε, συχνά, κάποια παιδιά στέκονται επίτηδες να χτυπηθούν για να παρασύρουν το τόπι μακριά και να δώσουν στους δικούς τους καιρό να τελειώσουν το στήσιμο.

   

Σχοινάκι

Παίζουν όσα παιδιά θέλουν, αλλά όχι πάρα πολλά. Δύο παιδιά βγαίνουν έξω και γυρνάν το σχοινάκι. Τα υπόλοιπα παιδιά πηδούν. Όποιο μπερδευτεί στο σχοινάκι, χάνει, βγαίνει έξω και γυρνάει το σχοινί. Ο άλλος που γυρνούσε, μπαίνει μαζί με τα άλλα παιδιά και έτσι το παιχνίδι συνεχίζεται.

Τα παραδοσιακά παιχνίδια αποτελούν ένα πυλώνα παράδοσης που μας συνδέει με το τότε και δεν πρέπει να τα ξεχνάμε. Επίσης η απλότητα με την οποία προσεγγίζουν το παιδί τους δίνει μοναδική θέση στην καρδιά των μικρών αλλά και μεγάλων φίλων.

 

Για να μαθαίνουν οι μικροί και να θυμούνται οι μεγάλοι!!!